insan gittikçe edilgen oluyor

kışın soluyor yazın çürüyor

güdük ruhunu özümsüyor

unutuyor güneşin cesametini

evlerde parklarda yollarda

bir dırahşan çehre bile yok


felâket kusuyor hurşidinehar

zaman tünüyor mekân uluyor

tutuşuyor zihinler zilletle

şaşkınlık pişmanlık ve ahlar

aşk kokan eski ağlak limanlar

bir film şeridine meze oluyor