Sordum akıbetimizi kadere.
Bitmeyen kavgaların ulaşacağı mutlak kederin
Yaşamı ters yüz edişine...
Anladım ki, susunca kederin karşısında
Dünya; konuşmaların sağırı oluyor!
Hele de bitmez duygularının delisi
Ve en önemli haykırışların derinden gelen iniltisi...
Merhametin katilidir
Acıya tıkalı kulaklar,
Bu yüzden en vahimi sağırlıktır;
Sırtından bıçaklayanı acının
En azılı suçludur fikrince, yüreği olanın.
Ne ara bitti barışın şarkısı?
Sakin bir masalı yaşıyorken dünya
Hikayeye, oradan korku romanına
Neden atladı?
Sanırım unuttu çocukların olduğunu
Ve çocukların korktuğunu.
Ah gelen başa
Bir gam daha ekledi dünya!
Olan oldu yine masum çocuk
lara.
Hatice Fehime KAYA
