Ey benim âlicenap gönlüm,
herkese cennetinin en güzel köşkünü verdin de
sana namevcut mudur?
Ey benim dilhun gönlüm,
niçin kendini ziyan edesin bir munis uğruna
layık gördüğün mukadderat bu mudur?
Ey benim cânım gönlüm,
niçin zikrini sarfınazar edersin bir çift efsunkâr fidana
senin cânına acıman yok mudur?
Ey benim canefşan gönlüm,
rü’yet ettim ki senin fikrin yoktur
fikrin yoktuysa vicdanında mı yoktur?
Ey gönlüm, sen zatını bir çift gözün
deryasında akıtırken,
ben kederimden kendi pınarımda boğuldum
merhametin yok mudur?
