Gözyaşlarımdan umutlar akıyor.
Yıldızlar seyirci
Elimde bir sigara, yalnızlığı üflüyorum.
Bir balkonda şimdi
Geçmişi yad ediyorum.
Yangınlar, çıkmazlar, depremler
ve niceleri geldi de geçti.
Ama ben hala aynı yaralarda tökezliyorum.
Sabrın sonu selamettir
Lakin çatladı sabır taşı.
Kaderimi en başından yazmaya çalıştığım oldu.
İsyan etmemeliymiş hayata.
Bu isyan ömrümü yıktı.
Böylece dizildi kursağıma tüm hayallerim.
Sevgilerim, sevgililerim, sevinçlerim
Bir derin nefrete dönüştü
Geziyor damarlarımda ve kanımda.
Gözyaşlarım yağmurlara imreniyor.
Yağıyor tüm vücuduma.
Yeni yeni fırtınalar koparıyor.
Balkonda otururken ben
Ölüm fermanımı imzalıyorum
Ve düşünüyorum
Bir zamanlar, bir zamanlar yaşıyor muydum ben?
