Sadece fark edildiğinde acıyan şımarık yaralarımdan biridir yüreğim


Sevdaya asla meyil vermeyecek bu çocuklar

Büyüyecekler ve gördükleri ilk güzel gözlü kıza sevda diye tutulacaklar

Kızlar camdan bakmayı öğrenecek nasılsa

Ve okul çıkışı hüznü diye bir tabir doğacak belki

En sefil aşktan medet umulacak

Okul bahçesinin betonları arasında bir çiçek çıksa güç bela koparılacak

Çaktırmadan sırasına bırakılacak

Kimse bilmeyecek o çiçek niye orada ama anlaşılacak


Müteahhit olacak bu çocuklardan bir tanesi

Sevdalı hiçbir şiirin dizesi yazmayacak apartmanın giriş katına

Asla evler güneş görsün diye uğraşmayacak

Sevdiği kızın saç tokasını saklamayı gayriahlaki bulan çocuklar

Kaçak katlar çıkmayı öğrenecek

Bir zelzelede yıkılacak binalar yapacaklar

Aynı yağmurlu bir kış günü sevdasına karşılık bulamayan acılar gibi


Akrostiş şiir yazarken bir mucize gibi sevdiğinin adıyla ilk harfe başlayan bu çocuklar

Zamanın suyundan içip birer başkasına dönüşecekler

Köşebaşlarında kimseyi beklememiş kadar sabırsız olacaklar

Paradan kıymetli hiçbir sözcükleri olmayacak

Dersin en işlek dakikasında o kıza saatlerce bakmayı

Yüz üzerinden hiçbir nota karşılık getiremeyen bu çocuklar

Kaçak kat çıkacaklar

Gecekondu yıkacak

Ve bir daha hiç aşık olamayacaklar


yani

Sadece fark edildiğinde acıyan şımarık yaralarımdan biridir yüreğim.