Gül diye güneş, gel diye bahar
İlişir manası bir yaka rozeti gibi
Bir günü çağırır da senede bir
Kıymetin ölçülür ellerinle üst üste
Nispeti neymiş olurundan bu yana sevginin
Mahiyet ne derdiymiş görülür.
Biliyorum yine gerekçeler toplanır gözlerine
Biliyorum dağılmaz gerçeğin rüzgarıyla gençliğin
Neye tutunsan kopacak korkusu seni,
Sana sarılsam tutamam korkusu beni bak
Mahvedip koltuklara yalnız koyuyor
Ayrı nefeslerde iki sigara
Aynı bedende dumanlar boğuşuyor
Bir sıkışık yürek ki ikiye bölsen ikisi sen
Bölmesen,
Kim gelir dökülür de anlar halimden görmesen.
Çağıramam daha
Çağıramam geçti.
Bakma, aştım manisini evvelin
Dudaklarımı sana vereyim al armağandır
Sakla bir kucağında kucağımı
Hatıra mı, sevda mı, unuttun mu en sakin günlerini
Yan yana yürümeyi ki bende çok şeydir
Hatırla diye bir armağan, bir öpüşmek borcu kadar
Kaybettiysek de oldu kazandığımız
Al bak sana şair omzu bu
Armağansa en helalidir oluru
Bak eksildikçe canından güneş
Çoğalan bir dumanın ateşini ölçmek sana
Ben ne kadar, ben sende birazım
Desem yazım, desem ki yok itirazım
Desem çok azım, öyle azım
Varmasa da yüzüm
Değmese de gözüm
Mutlu ol evvelinden, bu gelir ellerimden
Mutlu ol kuzum.
Fotoğraf: Yasemin Çargıt
