Gül diye güneş ve bahar

İlişir manası bir yaka rozeti gibi

Bir günü çağırır da senede bir

Kıymetin ölçülür ellerinle üst üste

Nispeti neymiş olurundan bu yana

Mahiyet ne derdiymiş görülür.


Biliyorum yine gerekçeler toplanır gözlerine

Biliyorum dağılmaz gerçeğin rüzgarıyla gençliğin

Neye tutunsan kopacak korkusu seni,

Sana tutunsam tutamam korkusu beni bak

Mahvedip koltuklara yalnız koyuyor


Ayrı nefeslerde iki sigara

Aynı bedende dumanlar boğuşuyor

Bir sıkışık yürek ki ikiye bölsen ikisi öyle

Bölmesen,

Kim gelir dökülür de anlar halimden görmesen.

Çağıramam daha

Çağıramam geçti.


Bakma, aştım manisini evvelin

Derdimi sana vereyim al armağandır

Sakla bir kucağında

Hatıra mı, sevda mı, unuttun mu en sakin günlerini

Yan yana yürümeyi bende çok şey

Hatırla diye bir armağan, bir dert borcu kadar

Kaybettiysek de oldu kazandığımız

Al bak sana şair omzu bu

Armağansa en helalidir oluru


Bak eksildikçe canından güneş

Çoğalan bir dumanın ateşini ölçmek sana

Ben ne kadar, ben sende birazım

Desem yazım, desem ki yok itirazım

Desem çok azım, öyle azım

Varmasa da yüzüm

Değmese de gözüm

Mutlu ol evvelinden, bu gelir ellerimden

Mutlu ol kuzum.



Fotoğraf: Yasemin Çargıt