azdım azarlandım

azala çoğala bugün oldum

kendime ''kendini dev aynasında gören''

bir cüce aldım.

ilk rüzgarda kaçan ama uçamayan bir balon

uzak ama çok yakın sanılan bir ülke.

 

susayan ama söyleyemeyen uslu bir çocuktum

susunca güzel oluyorsun dendiğinde

hep sustum

hep şaşı baktım.

 

''zahmet olmazsa şu hayatı uzatır mısınız''

diye söylenince biri arkadan

gözlerimi göz kapaklarımla yalayıp

derin bir iç çektim

zahmet oldum

ziyan oldum…


/


yağmur yağsın

sen unut beni

sevgilim soğuklar yakındır orada

sıkı giyin

beni unutmakta ne kadar haklısın

gecesi uzun

gündüzü ıssız

mevsime dönecek zaman

sönecek belki ışığı gülüşünün

ille de yağmur yağacak

ah beni unutmakta ne kadar haklısın.


/


sabahı zor

gecesi malum

uzun saçlarından kırgınlıklar dökülen bir kadın

koşarak çıktığı evin kapısını

şimdi okşayarak açmaktadır.


ve sokak bütün alınganlığını gördüğü gözlerinden

artık bir akşamüstünü çağırır

...

bir sen inan bu hikayeye nʼolur...