O tarihini zorlanarak hatırladığımız tatlı gülüşmelerin olduğu resimlerde kaldı mutluluk. Takvimin ayın kaçını gösterdiğinin hiçbir önemi olmadığı o mutlu fotoğraflarda gizli, erişmek istediğin huzur. Nitekim o anı yaşarken bilmezsin bu hissi, bilmekten çok anı yaşamakla meşgulsün çünkü. Ne zaman ki uzaklaşır senden o mutlu günler, o zaman anlarsın kıymetini. Mutluluğu ve/veya sevgiyi kafanda nasıl tasavvur ediyorsan onu gerçekleştirmek için çabalarsın. Bazen bir fotoğrafta bulursun bunu, bazen yediğin yemekte, bazen aynanın karşısında. Tatmin etmez seni her zaman daha fazlasını istediğin için, yetinmediğin için kendinle. Hep abartılı şeylerde değildir mutluluk, bazen bir kedinin miyavlamasında bile bulursun mutluluğu.

Hülasa insan yaşamak için fizyolojik ihtiyaçları gibi mutlu olma, sevgi, ait olma gibi duygulara da muhtaçtır.