Nihayet varıyorum sonraki durağa… Sağ elimde bir titreme, ötekinde izmaritiyle vedalaşamayan küllerin kaldığı son dal sigara. Son durakta iniyorum kendimden. Geldiğim yer bir öncekinden daha hüzünlü belki. Hazin bir yolculukta, duraklar ilerledikçe mertebem artıyor sanki. Ben en hüzünlüsüne ulaşabilmek için inmiyorken kendimden, ha bire biniyor, mi minör bestelerden yolcular. Kimi omzumda yer edinirken kendine, kimi kamburuma oturuyordu eskisinden daha güçlü bir eğimle. Bazısı da yüreğime çöreklenmişti en yaşayan hâliyle. Zaten ben izin veremezdim ölmesine. Öyle yeşil bir soydan geliyordu ki renkleri, öyle bir sarıya çalıyordu ki hüzünleri…
Nazım'ın Hikmet'i / Kısım II Yansıma/Yanılsama
