Özleme beni, yolundan olma

Bir sözün susudur uzaktan duyduğun

Yatışıp, savıp başını dizine koyduğun

Belki yabancı ama uyduğun gerçek

Neyin ahiridir bil de yaşa


Uyan da ayır özünü sahte olandan derim

Özleme beni anladım

Anladım ölmekse ölmek senin

Gülmekse dünya gülüyor acıya

Sen de sür pervadır ihtizadan mendili

Sür gövdenden kanamayan ne varsa

Beni allama, anladım.


Kapımda güneşi soldurma benim

Kıyımda mahi öldürme düşman oluruz

İstemem yalancı güldürme gayrı

Bu ateş kendinden söner bil değil

Can acımazda yüz gözyaşınla

Avuç basıp söndürme


Savaşlar büyüdü içinden

Kime selam versen,

Neyin özünü okşasan savaşladın dünyaya

İnsan insan öldürmeye,

Çiçek çiçek soldurmaya başladın.

Yine de karar gelmedin mağlup olmaktan

Ölmedin ölmedin ölmedin hayır

Yavaşladın.


Ama özleme beni, aptallık etme

Senin düşmeye meylinden geçmediğin köprüler

Gözüne ağlamak gelen anlar gibi şaraplar

Sarhoşluk belden yukarı

Ölüm boyundan La İlahe İllallah!

Ben huyundan aşağı mıyım sandın?


Düşünme dünya doğrularını

Koy elini elinin görmezine

İnsan gelir insan gider hayat bu

Hayat bu bildiğinle yaşa devvarı

Alnın açık olsun derim helal köyün ağası

Sürülmesin haramın yaftası kirpiğinden

Sürülmesin ak yüzüne

Öpmem de gözlerinden


Beni özleme asmada acı goruk

Açlıkta şeytan sofrası,

Ölümde kara, yaşamda kara

Bir nefeste örtülmez de örtülmez

Beni çağırma kanayan yara

Bana verme zahir ellerin görünmez

Göğe vurma, koyma bulutlara

Kalmasın.


Beni özleme kendinle

Yolun senden olmasın.