şimdi hiç düşünmeden kendimi atabilirim şu binadan.

kanım tüm kaldırımı boyar;

annem ağlar, ben üzülürüm.

belli etmem yine de üzüldüğümü,

ölüyken bile vazgeçmem kendimi düşünmemekten.

biri üzerime basıp geçer,

yüzümde kaldırımın tozu durur.

ellerim, sen ellerimi hep güzel bulursun

belki ellerim yanıma serilir öyle cansızca

ne de olsa ölüyüm.

ne de olsa ellerim kimseyi tutamaz artık.

sen ağlarsın, ben bir kez daha ölürüm

ruhum ilk seni öper, sonra yol alır gideceği yere

sana dokunur, sana son kez sarılır 

kaldırımda yatan bedenimle aklında kalmayayım diye,

seninle bir kez sevişir.

sen o zaman ünlü olursun bir alemde,

ruhlar senin adını zikreder.

ben ölüyüm artık beni düşünme,

kaldırımdan geçen bir seyyar satıcının sesiyle titrer bedenim,

ne de olsa ölüyüm

ne de olsa kulaklarım artık işitemez bir sesi.