Bir geceden ne kalır geriye
Kalabalık bir şehrin huzursuz sessizliğinden
Hâlinden yorgun sokak lambalarının
Ve onlardan da yorgun loş sokakların
Ruhsuz binaların ardından ne kalır geriye
En iyilerin ve en kötülerin kesiştiği gecelerden
Sessiz ölmelerin ve tüyler ürpertici vedaların,
Gürültülü yalnızlıkların gecesinden
Ne kalır ki geriye?
Ey en büyük ve en soğuk örtü, gece!
Ne bıraktın bize?
Sen yakalanmamak için güne, kaçarken usul usul
Karanlığını yırtan güneşe ne diyeceksin ardından
Dünya, bir kovalamacanın ortasındaki edilgen midir sadece
Güneş ile ayın kavgası mıdır kader sandığımız
Bin bir anlam yükleyedurduğumuz aklımız, anlamsız mıdır
Bu oyunun sonu yok mudur artık
Gece, bir yaman zaman
Kimi anlarda dost, kimi anlarda düşman
Ne bırakacak bize
Zayıflığımızı yüzümüze çarpa çarpa,
Kalbimizi kızartan gece
Tek kelime etmeyen ve kelimelere sığmayan gece
Bu sakin korkudan, bu huzurlu acıdan başka
Ne bırakacak bize
Bu tehlikeli güvenden, bu yalancı mutluluktan başka...
Bir geceden ne kalır geriye?
Ne sığdırılır bir koca geceye
Ve nelerden kaçılır kısacık bir gecede
Karşılıksız özlemlerimi daha ne kadar ağırlaştırır bu ân,
Derin bir yara dolusu kan, ey şefkatli keder!
Bir gece kaç yalnızlık eder...
Ufuk Yeşil
2020-04-14T23:01:12+03:00Şiirin bir ritmi var. Sorular hem anlamı hem sesi desteklemiş. Birkaç tekrar dışında güzel şiir olmuş. 👍