Bir geceden ne kalır geriye

Kalabalık bir şehrin huzursuz sessizliğinden

Hâlinden yorgun sokak lambalarının

Ve onlardan da yorgun loş sokakların

Ruhsuz binaların ardından ne kalır geriye

En iyilerin ve en kötülerin kesiştiği gecelerden

Sessiz ölmelerin ve tüyler ürpertici vedaların,

Gürültülü yalnızlıkların gecesinden

Ne kalır ki geriye?


Ey en büyük ve en soğuk örtü, gece!

Ne bıraktın bize?

Sen yakalanmamak için güne, kaçarken usul usul

Karanlığını yırtan güneşe ne diyeceksin ardından

Dünya, bir kovalamacanın ortasındaki edilgen midir sadece

Güneş ile ayın kavgası mıdır kader sandığımız

Bin bir anlam yükleyedurduğumuz aklımız, anlamsız mıdır

Bu oyunun sonu yok mudur artık


Gece, bir yaman zaman

Kimi anlarda dost, kimi anlarda düşman

Ne bırakacak bize

Zayıflığımızı yüzümüze çarpa çarpa,

Kalbimizi kızartan gece

Tek kelime etmeyen ve kelimelere sığmayan gece

Bu sakin korkudan, bu huzurlu acıdan başka

Ne bırakacak bize

Bu tehlikeli güvenden, bu yalancı mutluluktan başka...


Bir geceden ne kalır geriye?

Ne sığdırılır bir koca geceye

Ve nelerden kaçılır kısacık bir gecede

Karşılıksız özlemlerimi daha ne kadar ağırlaştırır bu ân,

Derin bir yara dolusu kan, ey şefkatli keder!

Bir gece kaç yalnızlık eder...