Rahatım.

Neden rahatım?

Yaratılışımdan mı,

Yoksa yaşadıklarımdan mı?

Umursamazım ayrıca.

Neden umursamazım?

Bazı şeyleri değiştiremeyeceğim için mi?

Bir şeyleri kafama taksam,

anlatacak kimsem olmadığı için mi?

Suskunum da.

Neden suskunum?

Belki yorgun olduğum için

Belki kırılmış

Çok kırılmış

Sonra alışmış.

Sanki teslim olmuşum her söze.

Neden böyleyim ben?

Bir çiçek dayanabilir mi bana?

Çok defa düşündüm bunu.


Yine de bir çiçek yetiştirmek istiyorum.

Fakat acıyorum çiçeklere

Benim pencerem hüzünlü bir yer çünkü.

Bir hüzün bir çiçeği öldürebilir

Bir hüzün bir insanı soldurabilir.

O zaman çiçekler yerinde kalsın

Bırak bu dünya böyle kalsın

Çirkinlikler güzelliklerin delili çünkü

Bir elimde delirmek lüksü

diğerinde ölüm hakkı varken

bana bir şey olmaz.

Çünkü ben...

Ben rahatım

Dünya çok astı yüzümü.

Ben umursamazım

Dünya çok yaktı gözümü.

Ben suskunum.

Dünya çok kesti sözümü.