Aynaya baktıkça, nefretle dolan bu gözlerim,
Her lahza, her nefeste, kendime düşman kesildim.
Nefs-i zâlim, yâr olmaz, her an bîhûde hırslar peşinde,
Gönlümde bir ateş var, durmadan kavrulur içimde.
Ey nefsim, hânendeki fitne, sana yetmez mi hâlâ?
Bu âlemde arar durursun bir fânî hevesi.
Her adımda, her düşüşte daha da artar bu kin,
Kendine mahkûm olmuş bir âdem, ıstırâbın eşiğinde.
Gör ki, zâlim nefsim, mazlûm olur bu cân,
Her defa hırsla doldukça, her defa kaybolur irfân.
Gel, bitsin bu kin, bu derin düşmanlık,
Yoksa helâk olur bu beden, bu rûh, bu sıcaklık.
