dünya karmaşasında boğuluyordu bütün akımlar
bir karar mekanizması iken nicel büyüklükler
yani "ne kadar çok insan" sorusu hakim iken düşüncelere
tercih edilmiyor "ne kadar güzel insanlar"
ve
muhtıralarla bezeniyor
ruhlar arası yaptırımlar
boğuluyorken dünya karmaşasında
çözümü ağzımın içinde sanırdım hep, dilimin üstünde
sözüm diyorum içeri gönül meclislerinden
lakin tutulmuyor
kimse saymıyor düşünceleri düşünceden
nicel büyüklük içermeyen
azılı bir suslu oluyorum cefaevimde
öldürüyorum cümlelerimi
çalıyorum tüm sükunetleri
"ne çok sustun" oluyorum
boğuluyorlar dünya karmaşasında
tarih veriyorlar
saat
dakika
miktar
uymuyor çarşıya zihindeki hesaplar
ve ben
konuşarak susmayı öğretiyorum kendime
gözünü değil, kalbini boyuyorum insanların
19.09.2020
