Nisanda sokaklar ve hiç sevilmemiş kadınlar
Taştan duvarlar ve camdan kaburgalar
Nisana buhran sokaklara emir
Kadın zaten hem şiir hem şair
Göğüs kafesinde bülbülün ötüyor
Sesini duyan var mı tık tık
O camdan kafese nasıl sığdı
Bedenin, düşüncelerin ve düşlerin
Hep bundan mıydı hiç düşmeyişin
Bir çocuk aklıyla camdan kafese girişin
Tökezlersin, yalpalarsın belki
Tuz buz olursun ve özgür
Karışırsın toprağa
Sonra belki yine bir nisanda
Yeşillik tabağına kıvrılırsın
Bir kahvaltı sofrasında
Dünya gerçekten iyileşirse bir gün.
*Nisanda sokağa çıkmak yasakken ve büyük bir hastalık dünyayı ele geçirmişken dört duvar arasında hissetmek için hala yeterli alan vardı.
2020
Mevlüt Doğan
2020-08-12T09:58:09+03:00Birinci öbek ile ikinci öbek arasına bir şeyler yazılmalı gibi geldi bana... Ama yine de iyi hissettirdi sabah sabah, kaleminize sağlık
Ceren Asar
2020-08-11T17:14:38+03:00Çok teşekkür ederim yorumlarınız için. Bundan sonra bu perspektifi de değerlendirerek yazmaya çalışacağım.
Muhammed Dalpalta
2020-08-11T16:20:06+03:00Kayra'ya katılmakla beraber ikinci kısmın ilk dizeleri de hoşuma gitti. Kaleminize sağlık.
Kayra Neşad
2020-08-11T14:27:35+03:00İlk dörtlükte çok güzel bir giriş yapmışsın ama sonra bir düşüş olmuş. Yine de sade ve güzel bir şiir, kalemine sağlık :)
Ceren Asar
2020-08-11T13:32:53+03:00Çok teşekkür ederim ne mutlu bana
Serdar Çolak
2020-08-11T01:54:48+03:00Sanat icra edilmiş, fevkalâde!