Loş odanın masasına hışımla çarpan yalnız ışık

Tungstenini için için fakat amansızca kavurarak

Çıtır çıtır çıtırdatarak

Hatır hutur hatırlatarak

Hayıf ve yâd demetlerine sarıyor her bir ışınını

Havada asılı kalan utangaç ama kaçmayı reddeden dumana

Hazırlamış olduğu dansı sergiletiyor

Buram buram anı kokuyor daracık oda


Bu geniş kadrolu koreografi karşısında

“Yuh be, bu kadar içmiş miyim?” diyen insan

Sahnesini terk etmeyen bu keder bulutu içinde 

Belki de içilmiş olanı değil de

Daha içilebilecek ne kadar tütün olduğunu hatırlamalı bu dünyada

Aorttan uzanan dar sokaklar ne issiz

Ne de ıssız olsun diye