Öyle bir niyetle çıktım yola,
Velhasıl bomboş ellerim...
Kazandım, kaybettim, dengeyi kurdum,
Ne sen kaldın sonunda
Ne de kaybettiklerim.
Kör bir bozkırda aradım durdum ne istediğimi,
Beni ben yapan şeyden kurtuldum sonunda,
Şimdi, hiç yazılmamış bir şiir gibiyim.
Yalan duyduğun her şey,
Bir içki niyetine içiyorum tüm ciddiyeti,
Tüm ışıkları kapattım,
Şimdi her şey daha belirgin.
Kimse bilmiyor bir şeyler sakladığımı,
Bir şeylerin aslında nefes aldığını,
Kimse bilmiyor seni aradığımı,
Artık bana bile uzak bu ihtimal,
Artık sen bile hissedemezsin gölgemi.
Hiçbir şey ifade etmiyor artık yağmurlar,
Hiçbir şeyin önemi yok artık bir ölümden başka,
Göz altlarıma yaptığım işkence, yazıya dökülen sözcükler, hepsi yalan,
Hepsi bir şair yakınması,
Bu yüzden de sıradan bir insan gibi bitiriyorum bunu,
Artık hiçbir şey ifade etmiyor sevenlerin sımsıkı sarılması.