kendini hapsettiğin bu modern zindandan son mektubun çocukluğuna
keskin ve soğuk bakışlarının
mevzubahis olduğu masalara
uzaktan son gülüşün yüreğinle
parça parça koparken ruhunun
kimseler tarafından bilinmeyen bölümü
usul usul beynini kandırma vaktin
yeryüzündeki tek olacak hedefin
rüyanda gördüğün o tarifsiz ikbalin
sen yedisinde gözlerini açmış çocuk
unutma gamsız geçen günün boşluğunu
unutma yarın boşluğun ucunda yine sallandığını
uçsuz bucaksız hülyaların sahibi sensin
yetmişinde geldiğinde en çocuk yine sensin
kapat gözlerini
olacağını bildiğin şeyleri sıraya koy
yarın yarından daha yakınken
erişmek için O’raya ruhunu hızlıca soy
