Bir evin kaç odası olmalı

Bir ömür kaç kalbe sığar

Bir de sokaklar bir de sokaklardaki insanlar

Her birinin kalbi küçücük bir oda

Sığdığı kadar


Şiirler gelir aklıma

Sesi özünden kısa

Tutup bir hayale dalarım

Düşü kendinden büyük

Düşü kendinden kara


Odamda balıklar

Boğulmadan uyanırım

Ömrü ömürlerimden kısa

Tuttum mu birini diğerleri ağlar

İnsanlara benziyor şu balıklar


Bir kalbin kaç inananı olmalı

Kaç insanla dolar sessiz bir oda

Bir de şu balıklar

Unutup da hatırladı mı bir daha

İnanırım her düşe kendime sana


Şiirler gelir aklıma inandığım

Sonsuz ve susuz yüzen balıklarla

Boğulmadan yüzüyor şiirlerim

Ömrü balıklardan uzun

Ömrü balıklardan kısa


İnsanlar kendi kalplerine inanıyor inanıyor da

Neden her birinin kalbi bomboş oda

Balıklarım canım camgöz balıklarım

Susuz susuz yüzüyorsunuz da

Neden benden başka kimse yok aranızda


Balıklarım canım camgöz balıklarım

Size de açalım bir göz oda

Orada siz de bizi yüzdürün

Tek göz tek kalp inananı yok sevgisiz bir oda

Ben oradayım herkes orada o da