Sonsuz okyanusum artık,
kurak olmaya hasret yüzümdür
Ellerimle dokunurum kendi yüzeyime.
Hüzünle bakarım sevgisizliğime, artık
Tuzlu sular kanatır, acıtır derinlerimde
Anlatmaya çalıştım dev kayalıklara serzenişle.
Sonsuz kabrim kalbimdir artık, sükûtsuzdur.
Kor alevlerim artık yoktur öylesine
Vazgeçtim hırsımdan dünyaların sayesinde
Artık yitik bir ağıtım kendi kalbimde.
Hiç dinlemedim kurtarılmayı bu cehennemde
Simsiyah islere bulandım
Ellerini sürsünler istemedim islerime
Korkusuzluğumu yitirdim ölüme
Kapkarmaşık kalakaldım
İkilemlerde sıkıştım, yüzüm buruk öylesine
Gösteremedim kendimi, kalbimi
Sıcağını içimin veremedim içlerine
Başkalarının hayatlarında kaldım öylesine.
Umur umuttur, ben umudumu hiç sevmedim
Yerimi, tarafımı, gücümü kimse bilsin istemedim.
