Basitleştirilmiş kişiler atlasında

Herhangi bir kişi bile değilken

İki memur,

Devlete dayalı sırtlarıyla 

Kudurabilme ihtimalime karşı

Karantinaya aldılar beni.

Neyi düşüneceğimi bilmeden

Günlerce kör karanlıklar içinde kaldım

Sonra, tahsilli insanların

Canlarının istediği zaman salıverildim

Çöpmüşüm gibi bakışlarıyla aşağıladı hasta bakıcılar

Utancımdan ölüyorum sandım.



Nice akılsızın havladığı 

Meydanlarda dolaşırken

Derin derin düşündüm 

Yoksulların neden ağladığını

Delirme ihtimalimin 

Belirdiği şüphesiyle alıkonuldum

Aklımın ücrasındaki yılkı atlarına

Kement attılar

Özgürlüğüm o gün alındı ellerimden

Adımbaşı dayak yedim

Çok geldiler üzerime

Vurdular, kırdılar, daralttılar.



Kendimi aklamak için

Suçlamak yerine devleti

Geçmişimi süngerledim, bir güzel.

Düşüneceğim ne varsa unuttum

Kuruttum öfke ormanımın ağaçlarını

Bildiğim hâlde sustum

Adını anmadım en yaman hırsızların

Öldüresiye haksızlığa uğrarken bile

Üniformalılara hiç bağırmadım

Bir kez olsun çağırmadım kardeşimi yatıya

Dört koldan kuşattım sarı şeritlerle aklımı

Ekâbir takımının en cahili de olsa 

Görsün de anlasın diye

Kalın kalın yazdım üzerine

Melun melun okudum:

''Olay yeri girilmez!''

Yaktık güzelim onurunu,

Zavallı adım.