Küllerinden doğan anka gibi acılarımdan doğuyorum. Benim için güneş doğmuyor artık; kırılıyorum, kırıldığım yerlerimden yanıyorum. Küllerimi denize ulaştıran, özgürlüğü tatmamış bir çocuk gibi ağlıyorum. Acının çığlıkları yeryüzünü kaplıyor, insanlar sağır, insanlar kimsesiz. Güneşin doğmadığı günkü gibi, karanlık ve mahzun. Uçurumun dibindeyim, çakıldıkça çakılıyorum. Ölüyorum, farkındayım. Yaşıyorum, farkına varın.