Ben ilk
Ölüme yakamı bırakmasını söylediğinde
Düşman oldum yakamozlara.
Ağlama ilkelerine uymadım,
Topladım atardamarlarımdaki
Sızıyı bir araya.
Acı çekiş terminolojimde
Yeni gelişmeler peydah oldu.
Sabah beri içinden çıkılmaz labirentler
İnşa ediyorum düşe kalka.
Dikenli tellerin kimsesizliğinde
Küflü bakışlarım var dünyaya.
Kayyım atadım dişlerimin arasına,
Sıkmak eylemini anarşizme dönüştürdüm,
Kelepçeledim ters yelelerimi,
Karşı geldiği için yele.
Nidadır dedim bu,
Sonuçta yas da nidadır.
Ben, kavruk gecelerin nahoşluğunu
Ayazlara bağladım görünmez iplerle.
Sonra bir dönümlük acı ektim
Ve başına durdum
Dedim kimse bilmesin.
Bildiler.
Ve üşüştüler.
İçinde bir şey kalmadı belki ama
Vitamini hala kabuğundadır, dediler.
