Sur'a sen mi üflersin,
Yoksa nefes mi getireyim?
Yanlış anlama beni!
Ben ara sıra kaval çalan,
Kağıt üstünde uçan,
Bir deliyim!
Dirilmeyi sen mi başlatırsın,
Hemen umutlarımı öldürüp geleyim.
Olmuyor İsrafil!
Bunlar çok çetin ceviz.
Onları çok yere attım;
Uçurum kenarı, sînem ve dehliz.
Ama İsrafil!
Biz yaşarken,
Ovaya ve göğe taşarken,
Onları öldürmek bir suç
Diyebilir miyiz?
Olmadı İsrafil!
Umutlarım olmazsa ben akıllanırım.
Bu yerküre akıllılar için
Yeterince pis!
Hadi üflüyorsan üfle Sur'a,
Umudum kalacak yarınlara.
Ben yalın ayak gideceğim meydana.
Zaten yerin üstünde de
Altında da
Umutsuz, koca bir hiçiz!
