Bir zamanlar yaşayan şeyleri temsil edecek kadar ölü. 

Birilerinin bir zamanlar yaşamış olduğuna inandıracak kadar güçlü. 

Hayat bir ölümle bir düş arası koşacak bir yol sadece. Kimi zaman durup kimi zaman bir ufak soluklanma yeri.

Hani insan düşünüyor bazen değiyor mu bunca tantanaya diye.

Nefes alıp nefes vereceğiz,

hak alıp hak yiyeceğiz,

güzel sevip sevileceğiz hepimiz de 

kaldırıp başımızı gökyüzünü göreceğiz. Hazır yaşıyorken 

bir ağacın yanından geçerken selam vereceğiz yapraklarına...

Hani soruyor insan, değer mi bunca düşe diye?

Altı üstü bir soluk ömür, ne zaman biteceği belli olmayan...