Doldurdum insanlar dolusu odalar
Biri dahi delip geçemedi yalnızlığın saltanatını
Başkaldırdığım, saldırdığım korkular
Divan durdu, bastırdı feryadımı
Meydanda kalkan hançeri ben kendime mi saplamışım?
İnsanlar... insanlar yalnızca gökteki kuşlar mıymış umarsız?
Yoksa celladı seyreden haberliler miymiş insanlıktan yoksun?
Hepsi durdu, yok saydı feryadımı
Meğersem benmişim duran divan
Ezilen de ezen de benmişim, hançeri saplayan
Kuşlar da varmış ki her şeyi duyan
Fermanı yazmış sanırım feryadı basan.
