Tek kelime dahi etmeden anlaşılmak isterdim. Bazen gerçekten tek bir kelime söylemediğim anlar da oluyor fakat elbette anlaşılmıyor. Bazense "içimi dökesim var ama enerjim yok" anları yaşıyorum. Uzunca düşünüyorum bugün kaygılanmak için ne sebebim var diye. Bir diğer soruysa "niçin enerjim yok" oluyor. Cevaplarına çoğunlukla sahip değilim.
Mutlu hissettiğim anları özlüyorum, her ne kadar son zamanlarda unutmaya başlasam da. Yine de içimde büyüyüp duran bu bohemi sanki bir zamanlar yaşamıyordum gibi hatırlıyorum. Ancak bu o kadar eskidi ki artık alışılmışın dışında gibi duruyor. Sanırım yine alıştığım gibi güneş doğana, kalbim daha yavaş atana ve sigaram bitene kadar uyanık kalacağım.
