Sabah ışıkları vuruyor hafiften

Uyku bastırıyor, gözlerim mahmur

Yatağımda değilim, titremeyle bilincim açılıyor

Biraz da ıslak bedenim, acaba kabus olabilir mi?

Güneş biraz daha vurunca farkına vardım... Yeterince kulaç atmadığım,

Ve neticesinde boğulduğum sudayım.

Balıklar ümidimi kesmemi bekliyor,

Zihnim beni kurtarmakla meşgul...

Ellerim ve ayaklarım diriliğini yitirmekte,

Aklım ve fikrim ile baş başayım.

Onlar da çürüyor yavaş yavaş,

Pek bi faydası olmadı gibi.

Ama en azından,

Nelere ve nasıl hiç olduğumu görüyordum

Uzuvlarım dört bir yana yayılmış

Ufak bi meltem çarpıyor

Yağmura susamış ağaç gibi

Kesilip, hor kullanılmayı bekliyorum...

Bekliyorum,

Tozumu bile bırakmamalarını ümit ederek...