Kayboldum, şehirde yaşayan tüm insanlar gibi

Yaşarken ölüyor insan ne acı

Oysa Tanrı yaşamayı vadetmişti 


Dağı eriten ataların oğullarını

Şimdi şehir eritiyor

Bir öç alış bu, değil mi? 


Ne cennetin ırmakları paklar bizi

Ne Azrail'in boğazımıza sarılan öfkeli elleri

Ne de bana kaygısız kalışın

Benden bir öç alış bu, değil mi? 


Ben yaşamamak uğruna doğmuşum

Koparın seni seven tüm hücrelerimi

Ve yakın tüm bildiklerimi

Şimdi sadece bir suçlunun boynundaki halat izi