Ne zaman düştü bardağı taşıran o son damla

Hangi kadının gözyaşıydı

Hangi çocuğun parçalanmış kolundan akan son kan damlasıydı


Ne zaman bitti sözün

Konuşmayı bile daha öğrenememiş 

Annesi gözleri önünde ölen bebeğin son agusunda mı

Babası tarafından canice bıçaklanmış annesine

Anne lütfen ölme diyen çocuğun çığlığında mı


Ne zaman başladık bu kadar çok öldürmeye

Ne ara kaybettik hiç var olmayan insanlığımızı

Ne ara sayıya döndü katledilen canlar

Yüz, yüz bir, yüz iki ve daha niceleri


Gün aymadan başlayan kaosun içinde kayboldu çığlıklarımız

Güç uğruna susturulan seslerimiz

Kayboluyoruz yavaşça kendi kirli kalplerimizde

Hiçbir şey yapamadan sadece


Farkında mısın canının acıması yetmiyor artık 

Lanetlediğin her gün katbekat artıyor kayıplarımız

Her gün birinin annesi, kızı, ablası

Geriye bize kalan çaresizliğin vicdan azabı