Maraş topraklarında yetişen

Yedi güzel adam gibi

Terk-i diyar eyledi Zehra'yı Cahit.

Sözlerinin her biri düğüm düğüm

boğuyordu göremeden sabahı

ve bir gece rüyasındaki haykırışlarla Cahit

Necip Fazıl' a emanet etti

Kasım Arvasi'nin kızı Berat Hanım'la olan

Nikah şahitliğini

Dizelerin sonlarına baktıkça

birbirine benzeyen kelimeler kafiye değil

Cahit' in evlendiğini duyan Zehra'nın göz yaşları

Eski bir mektubun arasına iliştirilmiş

Kurumuş bir gül demeti şimdi gözleri

İnciler süzülüyor pembe yanaklarına

Yüreğinde mazide kalacak anılar 

Bir yaralı gibi bekliyor

Ölüm döşeğinde görülen rüyayı

Vazgeçti 

Sevdası anlatılmayacak artık

Maraş'ın kuytu sokaklarında

Hayalleri ezildi bir aynanın karşısında 

Kınamayın Zehra'yı

bir çocuğun hayallerine

ibret olmuş gençliği

Seneler sonrasında özgür şimdi

Rüzgarlar almış bedeninden Cahit'i

götürmüş kalbinin derinliklerine Berat'ın

Şafak bekleyen bir asker

bir dilenci Elbistan kaldırımında

İstemeyin Zehra'dan acının resmini