Yüzüm gülerdi benim, kalbim binlerce çiçekler açardı.
Kanatlarım yaralı, mısralarım karanlık kaldı.
Şimdi her gün ölüyorum bir damla kan akıtmadan.
Ben sana vatandım, bayraktım, dokunulmazdım.
Ben sana ölüme koşan 57. alaydım.
Çanakkale değildim belki ama ömrümü serdim geçilmemek için.
Ama Çanakkale bile bu kadar pusu görmedi.
Düşman bile bu kadar hain değildi.
Öyle bir vurdun ki içimdeki son sende öldün.
Bir yanım eksik, bir yanım ölü.
Sen gelsen ne olur ki.
