Sessiz bir feryat koptu bütün yüreklerden

Eşsiz manzaramdır gözlerindeki Ülgen

Bir ses daha duysam o yerden

Bilirim o zaman bütün aşklara vurulacak gem.


En kumralından bir lamba yandı yüreğimde

Tek başına bütün kalbi aydınlatabilme kabiliyetinde

Çapraz gülüşünden bir el uzandı elime,

Volkan oldu içimdeki durgun göle.


Hala beklemekteyim umudumun ipleri sende

En acısı da beni, bana emanet etmende

Gözlerin, acımasızca neden başka yere gitmekte

Saçların yine pis rüzgarlara yenik düşmede.


En siyahından bir lamba yandı yüreğimde

Tek başına bütün kalbi kör etme kabiliyetinde

Rezil bir gülüş attın belki oynadığım körebeye

Belki onu bile görme fırsatı yoktu içinde.


Renklerini saldı artık toprak ile gök

Erlik geldi bir gece, dedi ki kalbindekini sök

Bak hala öfke ile yarılıyorken gök

Dedim kalbim senindir dilediğince sök.