Parlak duvarlarla örülüdür

Benim köşe başı yalnızlığım

Hiç saçı okşanmamış bir çocuğun

Rüyasında gördüğü sevgili 


Karanlığını sevdim onun için 

Biraz kül biraz is biraz gece bulaştı 

Balonla iğnenin tanışması kadar

Talihsiz ve hayret vericiydi 


Naylon sesler, 

Plastik bardaklar 

Ağzına kadar dolu şişeler

Gölge tutmaz bir öfke 


Benim düşümde biraz yol

Biraz yeşil biraz ağaçlık 

Oturup yazmak istiyordum 


Böyle yoksul bir dünyada 

Umudum olduğu için.


Sonra baktım balkonda 

Çamaşırlar kurumuş

Sonra tekrar ıslanmış 

Tekrar kurumuş 


Sonra baktım duvarlar kırılmış 

Karanlık ondan değil benden 

Gözleri biraz güneşten

Öfkesi kırılmış bir şekerdenmiş 


Sonra baktım 

Çay var ocakta 

Dilimin ucunda unutmaya yüz tutmuş 

Merhabalar, iyi akşamlar 

Silinmemiş gözyaşları 


Sonra baktım 

Uykularım aksıyor 

Sarkıyor kelimelerim bir şiirden dışarı 

Yazıverdim, susuverdim, söyleyiverdim 

Bir kez daha sevdim 

Dik yokuşlu yalnızlığımı.