Bir gün oldu, kemiklerimde eski bir evin çatırtıları
Başım döndü aynalarda
Saysalar yüzümdeki oyukları
Yaşım belirecek gölgemde
Bir gün oldu, gıcırdayarak kalktım yataktan
Korktum yüzümü yıkamaya
Anılarla ve utançla kirlenmiş yüzümü
Gelseler beni ziyarete
Baş ucumda dualar edecekler
Yaşamak adına savaşlar verdik
Binlerce yıllık adamlar öldü
Fosillerinde aradık formülünü
Nedir insanı ayakta tutan şey
Yaslandık hastane köşelerinde
Can veren çocukların omuzlarına
Yüzlerini umudun örttüğü
Kirpikleri bile dökülmüş çocukların
Bir gün oldu, dağlardan çığ aktı sokaklara;
İnsanların ayıbını örtmek için.
Çamura buladık caddeleri
Evlerimizde yaşlılarımız ağlayıp yas tuttular
Öyle anlar geldi ki
Kendini öldüren insanlar tanıdım
Ne büyük bir hüzün
Yaşamak adına hiç umutları kalmamıştı
Bir gün oldu, bir gün!
Yaşamaktan çok,
Uzun soluklu bir ölümü anımsadım
O çocukların kirpiklerinde.
Muttasıl döküldüm.
