Ne zaman içime dönmeyi bıraksam,
Bir el çıkıverir sırtımdan kavrar beni..
Sarsar delice, ben seni yönlendireceğim,
Burdan asla çıkışın yok der.
Ben de ona kapılır giderim,
Dalgalara kapılan yosun misali..
Ne zaman ki o eli kavrarım,
Dur!
Bu yol benim yolum değil derim..
O zaman içimdeki kurban psikolojisindeki çocuk durulur, sakinleşir.
Oyununu oynamaya devam eder..
Bencilim diyorum, Bencilim.
Ama bakıyorum ki kendimi düşünen görünümlü, hayır demekten yoksun bir kız çocuğuyum esasen.
İşte o zaman oyun başkasının gözünden devam eder.
