yanıma bir kadın oturdu, saçları tüylü kıvırcık. oturmadan önce içten bir şekilde gülümsedi, bense hiç tanımadığım insanlara gösterdiğim yapay samimiyeti gösterdim. çenem ve dudaklarım aşağı sarkacak şekilde gülümsedim. hemen ardına pişman oldum ama bunu ona söyle(ye)medim. elinde notlar vardı. çaprazımda kalan notlarına zorlukla göz gezdirmeye çalıştım, yazılanlar ve kadının ilgi alanı hakkında pek bir şey edinebildiğimi söyleyemem. nihayetinde metronun gelmesiyle onu kaybettim. oysaki merdivenlerden sekerek inmiştim, bir kadın beni özüme döndürdü. kendi özüyle küs özüme.
