Özlem

Bir kara deliktir dilberimin gözleri,

Sonsuzluğa kapıldım, hufre muhtevi eder beni.

Âtifem kimi zaman kör gibi bağlamasını çalar,

Kimi zaman Şirin'i için göz dağlar.

Ey kâğıt, ey kalem. Tek mülazımım sizsiniz ya benim

İlacımı getirin bana, yârimi getirin bana.

Onu da getiremeyecekseniz ne işe yararsınız siz?

Dediklerime kulak verin, verin ki dostlar düşleyebileyim,

Kehiladır gözleri, seykanedir beli, şebanlar bile dindiremedi hasretimi.

Ey kâğıt, ey kalem bulun, getirin.

Getirin bana duygularımı, getirin bana yârimi.