...

"Özlemle başa çıkmak...

Çıkabilmek ya da çıkabilmeye çalışmak... İnsanoğlunun bence en zor imtihanlarından biri de özlemek ve bununla nasıl başa çıkacağını bilememek. Ama özlediğin şeyin ne olduğu da önemli bence. Onu mu özlüyorsun, onla geçen zamanları mı özlüyorsun yoksa kurulu düzenini mi?

Verilen hiçbir cevaba yorum yapamam bunu kendime sormalıyım sanırım.

Ben özlemle nasıl başa çıktım bilmiyorum çünkü çok zordu benim için. Günlerce aylarca içim çıktı. Ama zamanla alıştım işte... Çok zor ama bu alışma süreci. Alışmak için acele etmemeli. Ama özleme de yenik düşmemek lazım. Aklımızla kalbimiz çatışıyorsa şayet, aklımızı seçmekte fayda var çünkü kalbimizi seçmek bile bile lades demek gibi bir şey. Gerçi bunu da bilemeyiz aslında. İhtimaller silsilesi nihayetinde yüzde elli yüzde elli yani. Belki devam etsek pişman olmayız daha güzel ve daha açık kurulur iletişim. Belki de daha çok canımız yanar yine aynı konuma geliriz. Çok sevdiğim ve o dönem tutunduğum bir söz vardı.

"Sen bir şeyden vazgeçme cesaretini gösterebilene kadar, o şey seni vazgeçene kadar daha da yıpratır. Taa ki vazgeçmeye cesaret edene kadar."

Cümlenin aslı bu değildi ama anlatıldığı olay tamamen buydu bence."

Kendi derdime çare bulamazken çevremdekilere böyle bilmiş bilmiş cümleler kurmakta biraz kendini beğenmişlik bence. 😏

Yazdığım bu yazıyı az önce bir arkadaşıma yazdım. Zor dönemden geçiyor. Sonra yazdığım bu yazıyı okuyup beğendim ve buraya gelip buraya uygun düzenledim.

Ben özlemle başa çıkmaya çalışırken çok zorlandım. Belki de bu zamana kadar en çok zorlandığım olay buydu. Çünkü çoğu şeyin üstesinden gelebiliyordum. Ne yapıp ne edip başarıyordum. Kazıya kazıya, bata çıka ya da yardımla.. Her zaman üstesinden gelecek gücü de motivasyonu da sağlıyordum. Başaramadığım daha doğrusu en sonunda zorla da olsa başardığım konu da bu özlemle başa çıkabilme konusuydu. Ama hâlâ emin olmadığım bir şey var...

Acaba özlemle başa çıkabildim mi yoksa buna alıştım mı?

Artık özlemiyor muyum yoksa içimde bunu bastırdım mı ya da artık bende de bitti mi? Yani artık özlemiyor muyum?

Artık sesini duyduğumda bir heyecan duymamam ya da resmini gördüğümde gülümsemiyor olmam yaşadığım her şeyi atlattığım ve başardığım anlamına mı geliyor? Ya da başardığım anlamına gelir mi?

Özlemekten tam olarak ne zaman vazgeçtim?

Ya da özlemeyi tam olarak nerde ve nasıl bıraktım?

Ne çok cevapsız soru var...

Neyse, geç oldu zaten.

Çocuklar ve deli kızlar için uyku vakti...