...

Sanat, ruhun ayıbını örtmek için kullanılmamalı,

Çıplaklığıyla sermeli, gerçekliğin her anını.

Yokuş yukarı koşarken nasıl terliyorsa bir çocuk,

Nefesi kesilircesine atıyorsa yüreği,

Soluk soluğa kalmalı kirlettiğin de bedenini.

Şiir okuyan adamları sevin diyor ya,

Şiir yazan adamlara ne demeli. 

Koşma, yorulma, terleme bedenim,

Sen kendi hayatımın girizgahın da benimsin. 

Çatlarsan kısraklar utanır senden, 

Sen fedakarlığın ta kendisisin. 

Uçamaz sanırlar kanatların yok diye seni, 

Sen, samimiyetin kanatlanışının sesisin.

Koş, yorul, terle.

Hayatın girizgahı senin elinde. 

Fedakarlık, değildir taviz,

Samimiyet, en güzel kelime. 

Kimseden esirgeme kendini,

Sanatı yaradanın, sen ol hamisi.