#####

Uykumun boynu bükük uyandım 

Üzerime toprak atın, üşüyorum

Bir kar misali yaşıyorum dünyada

Kimseye değmeden gözlerden düşüyorum 

Benim dünyam, ufak bir pencere

Kağıdım, kalemim bir de sigaram var

Derdime dinleyen bu üç kişiden

Derdimi hafifleten şiirler çıkar

Çok üşüyorum, örtün üstümü

Hiç bir şey istemiyorum sizden 

Sadece kumaşçıdan alınmış

5 metrelik bembeyaz bir kefen

Işığa hasret ömrümü bırakıyorum

Beyaz ışığa doğru, süzüle süzüle

Heybemde hiçbir fani kalmadı

Yine yârin yolunda, üzüle üzüle

Oku imam efendi, oku duyayım

Bu sela sevip kavuşmayanlara 

Bir ezanla gelip yaşarken ömrü

Selası okunmayacak sananlara

Üşüyen bedenimi toprak ısıttı

Kulun gerçek yâri, kara toprakmış

Uykusuz geceme uykular kattı

Topraktan korkan, harbi korkakmış

Ölümün refahı bilinmez belki

Ölüm rayihasına huzur bulaşmış