Vay beni topraklar aklamaz daha


Dokunulmaz bir fotoğrafa üflüyorum

Nasıl olur dokunulmaz

Bir fotoğrafa üflüyorum

Geçmeyen bir zaman ve cismim dumansı

Ayrılmıyorlar kan ve rengi gibi tutuşuk

Aklım da ermiyor kemer sıkmaya, erkekliğe

Senin mayına koşan sesine takılıyorum.


Gövdemde kuru dallar ayıklanıyor

Yakmıyorum onları eskisinler

Kovulmuşum sorsan bana,

Sormasan yine derim yüzüm yok

Sen bir yerde sesi yitmiş kız çocukları

Ki alnın temsil

Seni anlıyorum beni anlarken

Sana hak veriyorum ki olmayan bir vapur kadar geç artık


Beni kınasana yerimi bileyim bazen

Bana örtüler al

Ayıpsıyorum kendimi insan ne garip şey

Bir fotoğrafı ısıtmak

Yahut ona bir can okumak istiyorum

Olur şey mi canım benim

Dünyada can pahası

Ömür bir tane

Ölüm böyle çok mu sahiden


Islak bir karanlık oturuyor ensemden aşağı

Yarımdan da az ki kalkamıyorum ne alakası var

Sen topraklara dokunuyorsun

Topraklar bana meylediyor de onlara

Hatıra uydur neydi zemini hiyerarşiye saptıran

Dipleri cezbeden karanlığın aydınlığı neydi?


Sana ellerimle gelmek isterdim parmaklarımla

Çünkü tutunmak gerek diyorlar düşmenin yüzüne

Bakışıyorum karanlığıyla dünyanın

Onu hile pahalı kavgalara çağırıyorum

Böyle yiğitlikler kan içmektir baht sofrasında

Ama görüyor musun canım benim

Korkuyorum.


Bu yaşam dedikleri seni de kurcaladı vakitli

Aldı içinden vermek istemediğin ne varsa

Düğmeni kopardı, saçlarını kesti belki

Tayinler düşündürdü

Ve düşürdü kırık bir yer örtüsüne anladın

Anladın da söyledin bana değil mi?

Ben o fikre kanatlar taktım kaçırmak için

Ne kadar da ahmağım değil mi?


Fotoğraflar göz kırpıyor canından

Aşina dikenler gül arıyor bahçende

Bana bir avuç çakıl taşı ayır derdim uykundan

Ayır derdim,

Bilseydim bazı akşamların kurnaz yollarla sana bağlandığını


Daha aklamaz bayram temizlikleri,

Şen çocuklar aklamaz beni.

Sen dokunmadın zahirinden yanan avcuma

Sormadın büyütemediğim çiçekleri

Kızamam.


Dokunulmaz bir fotoğrafa üflüyorum

Tozlarına ömrümü taksitledim

Dökülmüyor benim üstümde leke

Sende nostaljik bir sevgiye dönüşmüyor.

Anlamıyorum zaten sevginden yükselecekse dumanı

Yahut üzerime düşecekse bir yağmurun bütünü

Beni yaşatacak olan mı?


Bir fotoğraf,

Nasıl olur da yakalarımı ilikler anlamıyorum.