Sığınıp yalnızlığına gurbetin

Bir tebessüm yollamak başka diyarlara

Zamansız akan saniyelerin

Ve saatlerin

Bilinciyle koparmak papatyanın yapraklarını

Yakut mudur, elmas mıdır?

Ama hep rengarenk

Köylerinde dolaşmak

Yitirilmiş cennetlerin

Ve her saniye

Yeşerecek fikirlerin



Bulutların yorumsuz griliğine

Tüm ana renkleri yollamak

En güzel prizmalardan

Ve kapanıp bir odaya

Papatyadan fal bakmak gizlice

Yine derinden bir ah çekip

Dokunmak

Papatyanın son yaprağına

Güzelliğiyle besteleyip sonsuzluğun

Yeşertmek ulu çınarları

Ve gölgesinde yepyeni

Teknoloji çağını yaşayacak

Buharlar soluklayabilmek



Zamanlara ufukları gözleyip

Hasret çiçekleriyle hitap etmek

Hepsi ama hepsi

Bir pırıltının ışıltısında

Belki de papatyanın

Son yaprağında saklıdır

Kim bilir?



29.06.2021

Fotoğraf: Ömer Uzkaş