sızan ışıklarla zar zor kendime açtığım taşlı patikalar,

kendime yarattığım narin, buğusu üstünde

şimdiyse kimsesiz dünya.


gittim, yollar yürüdüm, ağladım gerisin geri döndüm.

sürünerek,

haykırarak.

yolu seçmek zor, yürümek ayrı zor.

dönmek ise kendi diken.


dikenlerimden kaçmak için, kendimden kaçış için kullandığım yollar,

kendi dikenlerim,

her yerim yara.


cebimde olan yara bandımı, merhemlerimi görmeye kör olan ben,

senden, ondan, binlercesinden kurtarış bekledim.


her gittiğim yer,

derme çatma, bensiz, zorla bir araya gelmiş.


kendimi önce kendime sonra size sonra bütün dünyanın seyircisine

sayısız kez küçük düşürüşüm...


azalmıyor, karmakarışık kendinden zor binlerce yön,

şimdi seçtiğim yolların yanlışlığı yine üstümde kocaman yük.

gitmesi zor, dönmesi zor,

kendi dikenini sevmesi zor.