Ben her gün ölüme uyanıp,
Her gece hayal kurarak yattım.
Ben her cumartesi yüksek sesle ağlayıp,
Her pazartesi kısık sesle güldüm.
Benim ortam olmadı hiç derken
Biri çıkıp "yaşamak ortada kalmak değil mi?"
Dedi.
Ben o an,
Tam orada,
Bir sebep buldum.
Yaşamak için değil,
Ölmek için.
Bir pazartesi sabahı,
Yaşamak için bir sebebiniz olsun.
Ya da kısık sesle gülmek için.
