Üstümde öyle yekpare olmayan kırık bir hüzün, kırık dediysem kırık beyaz gibi yani; hep kimsesiz biri gibi yaşayacaksın, hayatında olan insanları ancak hayatına birer eklenti, promosyon ya da her ne dersen artık öyle düşüneceksin; ben bunca yıl aksini düşündüm, kaynamış demir gibi, lehimli metal gibi kendimden saydım dosttur yardır... Olmadı olmayınca.


Hayatınıza biri girince dostunuzla iletişiminizi kendiniz kısıtayacaksanız bile isteye, o kişinin sözümona "dostunuz" olmasının veya hayatınızda kalmasının bir önemi var mıdır? Alelade birine dost desen ne demesen ne!

İşte ben de o alelade biri olduğumun farkına acı da olsa vararak, kimselerin hayatında yoktan, anlamsız bir ağırlık ve varlık teşkil etmeyeyim diye kendim çekildim bu kez... Kimseye zorla kendimize değer verdirtemeyiz, hem ben kızmıyorum da aslında, iyi insanlar ama... amasını ben de bilmiyorum be artık, bilmiyorum yani, koca bir bilmiyorum. Sanırım bilmiyorum demek rahatlatır oldu artık beni, her ne kadar meselelerden sıyırılmama yetmek şuraya dursun beni tam göbekte bir başıma bıraktığı düşünülürse.


Aslolan, efendice olan, bize yakışan her zaman için bağrına taş basıp çekip gitmek; aksi olunca daha rahatlamıyor insan, inan bana okuyucu ki değişmiyor bir halt, üzgün bir yalnızla kızgın bir yalnız arasında hiç fark yok ve ikisinin karşısındaki kişilerin de o yalnızı umursamamak hususunda birbirinden aşağı kalır yanı yok hiçbir türlü, umarım anlıyorsundur beni.

Peki deyip gideceksin, karşındaki seni hissetmeyi çoktan bırakmış çünkü; onların hevessizliği aslında sözünü ettikleri gibi sana bir şey açıklamaya da değil, bariz sana, ta kendine! Çünkü insan bir şeyi kaybetmek istemezse, en azından bu kadar kolay pes etmez, hasbelkader bilecek kadar yaşadım bunu.


Bazısı kendileri için bile anlam ifade etmeyen bir şeyler söyleyecek son sözler gibi, içten içe iletişiminiz sürsün ister gibi ama öyle değil; vicdanlarını rahatlatmaya ihtiyaçları var sadece, istediklerini verin ve bir an evvel gitsinler. "Bitti işte arkadaşlığımız, devam et, yoluna bak." dediğinizde işe yarar muhtemelen, gerçekten yollarına bakarlar, zaten hiçbir zaman tam olarak var olmadığınız için yokluğunuzun sinir bozucu derecede aşırı kolay atlatılacağı hayatlarına... Yine de en iyi dileklerimle, o yollar onlar için güzel olsun bari, değsin yani bunlara.


Bir de insanlar "Tartışmayalım, üzülüyorum."der. Hayır abi senin üzüldüğün falan yok sen sadece tartışmadan kaçmak ve devam etmek istiyorsun, bense gidişimle sana bu fırsatı veriyorum, hepsi bundan ibaret; yoksa benimle tartıştığın için, arkadaşlığın bittiği için, beni üzdüğün için üzüldüğün falan yok, açıkça umurunda değil... Bu yazı tek bir kişiden bahsediyor gibi değil mi okuyucu? ama inanın bana aslında bir sürü kişi için senaryo aynı. Hiç olmazsa umurlarında olmadığımı ben kendime itiraf edebiliyorum artık vardığım o kişilikle,

Dilerdim onlar da yapabilseydi.