Kendi içinde kendine yolcu her insan,
Bir bakmışsın yalnız bri tekne,
bağlı yüreğinden gelen her söze,
Bir bakmışsın heybetli bir liman,
içinde arayış gemileri olan...
Kalkarken umut rüzgarlarıyla teknesi,
ufka doğru durgun sulara yol alıyor insan.
Elbet dökülür zaman yorgunlukları,
dağılır ömrün sularına.
Ama kürek çekmeye devam etmeli insan,
zaman sularında hiç durmadan.
Çünkü bitmez bu yolculuk,
yaşamının özündeki limanına varmadan...
