Ey topraktan yaratılan gözlerinde bile yerim olmayan
İnci tanesi dökülen çehresinde durgun fırtınalar kopan
Kırık bir kalpte, buruk bir sevdayız el ele seninle
Yalan hayatın, aşk denilen kağıttan gemisinde
Ay çıktığı vakit durduk, gönlün yıkık ve viran hanında
Istırap ve aşk bir olup var olmuş ruhumda
Ne Leyla anlar halimi, ne Mecnun anlatabilir bizi
Sensiz değil ben bahtiyar, sefil bile değilim
Gel söndür sinemde adın ile var olan yangınımı
Tut sıkıca ellerimden bir daha bırakma sakın
Senden sonra ne başka aşk, ne başka yar tanırım
Sonbaharda açan portakal çiçeğimsin unutma sakın
